Świetne maleństwo z mnóstwem dobrych pomysłów

Świetne maleństwo z mnóstwem dobrych pomysłów

czwartek, 12 czerwca 2014

Niektóre mieszkania tak mają, że jak tylko je zobaczę, to zaczynam zaraz gadać sama do siebie. I tak jest właśnie z tym. Budzi mój zachwyt, a jednocześnie kilka poważnych wątpliwości...

No popatrz, Martusiu, popatrz, takie małe, a ile rzeczy wcisnęli bez szkody dla estetyki.
No no no, odważnie z tym chodniczkiem w kuchni, u mnie już drugiego dnia chodniczek byłby w kocich włosach przyklejonych do pomidora...
Ależ zapomnij o chodniczku i popatrz na te płytki ścienne i farbę tablicową, a później jeszcze raz na nie popatrz i się zastanów, dlaczego tak zachowawczo planujesz kuchnię!
Ciekawe czy łatwo się czyści takie ceglane ściany?
Zabudowany balkon to chyba nieszczęście, hmmm...
A gdzie stół? (Odkąd mam stół, nie wyobrażam sobie życia bez niego)

I tak sobie gadam do siebie i gadam, a czas pokazać i Wam to maleństwo. Sami je sobie omówcie (z moją niewielką pomocą, bo nie mogę się powstrzymać) ;)))

To jest widok od kuchni. Zapowiada się dobrze, prawda?
Zachwyconam metalowymi miętowymi stołkami i ścianką z barkiem (czy to ona jest winna temu, że brak miejsca na stół???). Podoba mi się prostota, "kanciatość" strefy oddzielającej kuchnię od pokoju dziennego i połączenie bieli z farbą tablicową i drewnem na barku i pawlaczu.

Fajny ten wieszak na kieliszki :) Jeszcze raz zwracam uwagę na miks materiałów użytych na tak niewielkiej przestrzeni. I brak bałaganu stylistycznego jednocześnie.
Po podniesieniu barku mamy dodatkowy blat - super sprawa na imprezę albo gdy realizujemy tak ambitny projekt kulinarny, że się na standardowej powierzchni nie mieścimy ;)

Nooooo, dopiero teraz widać, ile w tej kuchni miejsca do przechowywania (i jak lekko to wszystko wygląda!) i że blatu roboczego też jest wystarczająco. Ale oczywiście przepiękne płytki ścienne nie mają tu konkurencji. I właśnie o to chyba chodzi? :)
Tylko ten nieszczęsny dywanik... Rozumiem, że pasuje bezbłędnie, a łączenie wzorów to sztuka, ale ze względów praktycznych bym się jednak powstrzymała przed tym ślicznym, miękkim akcentem.

Domyślam się, że na tak niewielkiej przestrzeni wymarzony kolubryniasty Smeg wyglądałby jak krowa w piwnicy, dlatego zabudowana lodówka to chyba mus. Wygląda to porządnie, schludnie i estetycznie.

Łosia może bym wymieniła na inną grafikę czy fotografię, ale lampy na kolorowych kablach kupuję od ręki :)

Ach tak, to już wiadomo, dlaczego ścianka musiała zaistnieć. Bo gdzie miałby telewizor zawisnąć? :P

No ale pokój nawet z tym telewizorem jest naprawdę lekki i wydaje się być większy, niż w rzeczywistości.

Bardzo podoba mi się zamaskowanie karniszy deską. Nie podoba mi się natomiast ten drewniany wzór na ściance "jadalnej". Nie i już :)

Te kolory! Krzesło projektu Eamesów w odcieniu przydymionej mięty, ikeowski metalowy stolik na kółkach w kolorze, który roboczo nazwałam sobie retro-niebieskim ;) Do tego świetny motyw graficzny i kolorystyczny na deskach a la parawan.

Zdecydowanie wymieniłabym galerię ścienną na inne zdjęcia czy grafiki.

No i tu chyba najwięcej wątpliwości budzi ta cegła...

SYPIALNIA!!! Dlaczego tak się drę? Ano na tym zdjęciu ludzie powinni się uczyć, jak właściwie zastosować podest na małej przestrzeni. Wygląda to lekko, jest miejsce do przechowywania, jest oszczędność miejsca bez szkody dla funkcjonalności.

Niestety, coraz bardziej przeszkadza mi tu cegła... Chyba wolałabym gładkie ściany i ewentualne "granie" odcieniami bieli lub bieli i szarości.

No no no, te szuflady są naprawdę spore! Można w nich kochanka zmieścić, gdy mąż za szybko z delegacji wróci ;)

Drewno, z którego zrobiono podest i maskownicę karnisza podoba mi się bardzo. Mniejszy entuzjazm budzi połączenie go z deskami na podłodze. Nie pasują mi ani odcieniem ani usłojeniem.

Świetne są za to lekkie i zabawne białe haki-wieszaki na ścianie!

Kolejny schowek: tym razem w podłodze podestu. Bardzo przydatna sprawa.

Lampy na długaśnych kablach nawiązują do oświetlenia kuchennego. Tu czerń świetnie kontrastuje z białym tłem ścian, w kuchni pastele świetnie komponowały się z wzorzystymi płytkami.

Lubię ładne krzesła, lubię i to (to Ikea?) w charakterze stolika nocnego. Z drugiej strony łóżka postawiłabym albo inne krzesło albo inny stolik nocny. Ten mnie jakoś nie urzekł, sio z nim ;)

Balkon to kolejny przykład na to, że z małej przestrzeni można dużo wycisnąć ;) I mieć ładnie oraz wygodnie.

Siedziska ze skrzyń już w myślach "kupiłam" na mój balkon. Ile w nich można zmieścić!

No niestety, balkon w zabudowie to nie jest coś dla mnie. Ale na to projektant tego wnętrza raczej już wpływu nie miał...

No tak, ale otwarty balkon nie pozwoliłby na przechowywanie na nim książek! Może we wszystkim warto zobaczyć zalety, a nie od razu być na nie? ;)

Uwielbiam zabawę kontrastami. Ciemne krzesło oraz rury stanowiące szkielet regału robią tu świetny, lekko loftowy klimat.

I może to ten kontrast jest odpowiedzialny za to, że balkon wydaje się być większy, niż jest (a widać, że do kolosów nie należy) ;)

Aha, na balkonie cegła podoba mi się bez zastrzeżeń, dziwne...

Łazienka w charakterze wisienki na torcie. Z jednym, znowuuuuuuu, zastrzeżeniem: precz z tą grafiką! Ja rozumiem, że płytki naśladujące kostki Scrabble układają się w napis "On Air", ale plakatów, zdjęć czy grafik nawiązujących do studia radiowego jest na pewno na świecie więcej ;)

Ok, skupiam się na pozytywach: cudowne sześciokątne czarne płytki na podłodze i jednej ze ścian połączone z niewielkimi kwadratowymi małymi płytkami, gładką szarą ścianą, żółtymi drzwiami i białą ceramiką łazienkową oraz pojemną prostą szafką... mistrzostwo!

Czy do małej łazienki da się wstawić wannę? Oto odpowiedź!

I jeszcze półkę nad wanną się da (w tym wypadku we wnęce) i, jeśli dobrze dobierzemy lekką zasłonę prysznicową, to i deszczownicę się da... Spa na kilku metrach kwadratowych ;)

Niestety nie podoba mi się obudowa wanny; uważam, że tu odważne połączenie różnych materiałów nie zadziałało.

Wanna wygląda z zewnątrz jak staromodna balia; reszta łazienki natomiast jak ultra-nowoczesne spa dla królowej pszczół ;)

Dywanik też niech sobie już pójdzie, do piwnicy na przykład :P

I tak oto pogadałam, pogadałam, napisałam, co czuję, gdy na to mieszkanko patrzę i spadam ;)

Każdy z Was pomyśli o nim swoje, ile bym się nie wymądrzała. I bardzo dobrze, bardzo liczę na to, że podzielicie się ze mną swoimi odczuciami :)))

Projekt: Int2 Architecture

Źródło: Interior Junkie