Figgielek

Figgielek

poniedziałek, 2 czerwca 2014

Spłukać się na porcelanę to dla mnie nie sztuka. Gdybym się nie hamowała i nie trzymała pewnej zasady, to pierwszego dnia każdego miesiąca całą wypłatę miałabym ulokowaną w "skorupach", jeździłabym na gapę, kradła prąd od sąsiadów i żywiła się kurzem.

Zasada brzmi: będziesz bogata, będziesz se klikała albo pokazywała paluszkiem i kupowała na kontenery co chcesz, ale pókiś niebogata, to albo polujesz na okazje, albo wal się na cycki.

Niestety stosowanie się do tej zasady sprawia, że moich ukochanych skorup przybywa w ślimaczym tempie. Z rzadka ordynowane wyjątki (dla porcelany polskiej, najlepiej zaprojektowanej przez młodych-zdolnych i dla kilku okazów porcelany skandynawskiej) pozwalają mi przeżyć bez uczucia, że brakuje mi tlenu ;)


Poluję. Na zagranicznych aukcjach już dawno przestałam. Za dobrze się tam znają na cenach porcelany, za dużo chętnych, licytacje dość szybko szybują w rejony cenowe, które okazyjne nie są, a ja zasadę zasraną przecież mam.

No ale na szczęście raz na milion lat udaje mi się coś złowić za grosze na naszym podwórku.
I tak właśnie całkiem niedawno stałam się w końcu posiadaczką caceńka Figgjo.
Tematyka sielsko-wiejsko-bazarowo-rybacka, jak to w Figgjo i w to mi graj! Bo marzyłam o choćby naparstku z tej manufaktury, byleby retro był, a nie taki dzisiejszy, nowoczesny i bezduszny.

Oto to-to, kubeczek chyba, ale ja kubeczków bez uszu nie lubię, bo za łatwo stłuc podczas popijania z nich np. bimbru :P Więc chyba kwiatki w tym będą mieszkać albo może będzie to-to stało puste i w środku będzie się zbierał miły dla oka i nosa kurzyk.

A nie! Wiem! Pieniążek mi urodził zaszczepkę, choć sam ostatnio nieco mi marnieje. Bu :(
Zaszczepka siedzi na razie w wodzie (dowody na zdjęciach) ;) i jak się nieco wzmocni, to dostanie w Figgjowym kubeczku swoją osobistą doniczkę! 

P. S. Na zdjęciach moje ostatnie lektury. 
"Beksińskich" polecam wręcz gorączkowo, ale uwaga: może ta biografia wpędzić w doła i w ogóle namieszać. Jestem strasznie ciekawa, czy pani Grzebałkowska nie przypłaciła zdrowiem pisania o Beksińskich, bo moim zdaniem zagłębienie się w ich świat i jeszcze przelanie tego na papier musiało ją wiele kosztować.  
Pielewina na przemian kocham i nie cierpię. Wciąż się nie mogę zdecydować, czy on jest mądry i zabawny czy przemądrzały i wymuszony... Tym razem "ryłam" już od trzeciego zdania :) 
"Kiraze" to ciekawa historyczna powieść bez udawania wielkiej literatury i taka w pozytywnym znaczeniu tego słowa babska. 
Za ostatniego Sapkowskiego jakoś się wziąć nie mogłam, no ale się wzięłam i - jak zwykle - połknęłam. Kto nie zna, ten przeczyta, ubawi się i albo zapomni, albo sięgnie po starsze i lepsze AS-a książki. Ja mam wrażenie, że się za bardzo AS przy pisaniu tym razem nie wysilił. No ale przyjemna lekturka.
Szósty brulion Subiektywnego Przewodnika Po Małych Przyjemnościach "Piękna codzienność" Mimi i Zorkiego czytam jak dwa poprzednie: powoli, podczas miłych i specjalnie zarezerwowanych na to chwil, z czymś pysznym na podorędziu. Nie spieszę się, jak przy pierwszych trzech częściach, które zachłannie połykałam od deski do deski od razu, gdy do mnie docierały. Mogę śmiało powiedzieć, że Ich przyjemności są moimi ;D
A "Paris versus New York" Vahrama Muratyana przekartkowałam sobie z przyjemnością, po raz enty zresztą, zanim puszczę dalej w świat, bom obiecała. Świetne ujęcie różnic pomiędzy dwoma miastami i ich mieszkańcami. Świetny, niepowtarzalny, cudownie uproszczony styl. Treść ważniejsza. Polecam bardzo!

P. S. 2 Nie mogłam się powstrzymać i sfociłam mój piękny ukochany kubasek Marimekko :)
To taka a propos strachu przed piciem z kubków bez uch ;D