Powsinoga

Powsinoga

wtorek, 6 listopada 2012

Ostatnie dni włóczenia się w tym roku. Zimą się hibernuję w domu, czasem co najwyżej mały spacerek zarządzam.

Jesień to prawdziwy czas włóczęg po lasach i innych miłych dla ciała i duszy okolicznościach przyrody. Szkoda, że tak daleko mam w góry. Wypad na weekend odpada, bo ledwie bym założyła buty, to trzeba by było wracać.

Na szczęście w naszej okolicy nie brakuje dziczy, w której można się zgubić :)

Owszem, mogę łazić bez celu, ale odkąd pierwszy raz zaliczyłam grzybobranie, od razu w lesie włącza mi się skaner i nie umiem tak sobie beztrosko iść przez pajęczyny, by nie szukać grzybów. Nie tylko jadalnych, te niejadalne są przepiękne!

Z jadalnych i bardzo rzadkich mieliśmy okazję znaleźć szmaciaka gałęzistego. Okaz większy od mojej głowy! Nie ruszyliśmy go, oczywiście, bo jest to grzyb chroniony i tak się zastanawiam: czy mieliśmy wyjątkowe szczęście, że tylko my natknęliśmy się na to zjawisko, czy grzybiarze to porządni ludzie i zostawili go w spokoju, bo podlega ochronie? Ponoć przepyszny jest!

Szkoda, że nie mieliśmy aparatu :(((

Nasz znajomy, co to go po drzewo do ogniska wysłać nie można, bo wróci po 3 godzinach z jednym badylkiem i koszem grzybów, znalazł inną rzadkość: piaskowca modrzaka.

Rzadki, a tak pyszny, że brak słów! Niestety ja ujrzałam go już w formie pokrojonej i nie było czego pstrykać. Grzyb fascynująco zmieniał kolory. Po pokrojeniu zrobił się granatowy, a pod wpływem smażenia zaczął sinieć, aż w końcu zrobił się apetycznie szkliście biały. Naprawdę pyszny :)

A my, jak zwykle: podgrzybki i muchomory. Plus po raz pierwszy: maślaki ;)))

Tydzień temu zawędrowaliśmy w końcu do naszych znajomych na wieś. To z "ich" lasu pochodzą te zdjęcia. Las zupełnie inny, niż nasze Bory Tucholskie. Bardziej słoneczny. Grzybów zatrzęsienie na każdym kroku. No i czyściutkie te grzyby, zero robali!

Ale hitem weekendu okazał się nie las i nie grzyby, a trójka młodocianych futrzaków, buszująca u sąsiadów w stercie drewna. Gdyby nie były już zarezerwowane dla nowych właścicieli, pewnie jeden z nich znalazłby domek u nas :)))

Chyba z godzinę się im przyglądałam. Beztroskie, zabawne, przepiękne maluchy!

Kiedy próbowałam do nich podchodzić bliżej, potrafiły w pół sekundy tak się schować w stercie drewna, że żadnego nie było widać. Po następnej pół sekundzie pojawiały się jednak stopniowo a to uszka, a to wąsy, a to noski, bo ciekawość zwyciężała.

Niezłe łobuziaki. No i zdjęcie pstryknąć takim trudno, bo poruszają się z prędkością światła ;D

Bez komentarza :)))

Znacie historię wędrówki Guillaume i Laetitii? Jeśli nie, to zachęcam do wkręcenia się w nią.

18 000 km na piechotkę, to jest spacerek! A na wydatki szalona suma 1 euro dziennie...

I kotka Kitty, która w Baton Rouge postanowiła się do nich przyłączyć i od tamtej pory wędrują w trójkę.

Aj, będę znowu beczeć! ;D

turnoftheworld.com 

turnoftheworld.com

 

Włóczmy się! :)))

Wasza fu :)